Demon

Demon ken ik al van toen hij 1 week oud was. Toen wist ik al zeker dat er een tweede husky bij zou komen. Mijn ex daarentegen niet. Ik ging elke week op puppy bezoek en uiteindelijk hebben we toch een pup uitgezocht.

Demon is de pup aan de rechterkant. De andere zijn Demon zijn broertjes. Hij sliep altijd veel en wou met het maken van de foto’s eigenlijk nooit meewerken. Hij draaide zich altijd om, zodat hij kon gaan slapen. Helaas zijn de meeste foto’s van het nest weg. Mijn hardeschijf is kapot gegaan en daarmee zijn de foto’s helaas verdwenen. Gelukkig heb ik er nog een paar.

Wat ik nog wel heb, zijn een paar foto’s van 1 broertje, 1 zusje en zijn moeder

Toen ik Demon kon ophalen, was ik super blij. Akira zou er een vriendje voor het leven bij krijgen. Niet alleen Akira, maar ook ik zou er een vriendje voor het leven bij krijgen. In de auto heeft hij op mijn schoot liggen slapen. Bij thuiskomst was Akira helemaal hyper. Ze was onwijs nieuwsgierig, maar Demon kroop het liefst tegen mij aan. Het is natuurlijk wel raar om in een vreemd huis te komen, waar nog 3 mensen zijn wie hij niet kent en dan ook nog een stuiterbal van een hond. Maar in de dagen daarop werd het steeds beter. Er waren natuurlijk minder mensen, de puppy visite was weg en ook Akira kalmeerde wat omdat zij er natuurlijk ook aan begon te wennen.
Mevrouw was een maand daarvoor loops geweest waardoor ze schijnzwanger werd. Demon kwam natuurlijk net bij zijn moeder weg. Ineens zag ik Demon op zijn achterpootjes staan onder Akira haar buik en probeerde hij melk te drinken. Dit was natuurlijk niet de bedoeling, dus ik heb beide gecorrigeerd. Dit was ook de laatste keer dat ik dit heb gezien.

Ze deden alles samen. Eten, slapen, spelen. Als Akira straf kreeg, dan ging Demon er naast liggen (foto 2). Als we gingen wandelen dan liep Akira aan de lijn en Demon liep los. Hij week niet van Akira haar zijde. Het was echt zwaan kleef aan. Waar zij was daar was hij ook.

Demon is een rustige hond die het heerlijk vind om te knuffelen. Hij is niet graag alleen, dus met de honden apart gaan wandelen is geen optie. Meneer joelt dan constant. Dat is niet leuk voor de buren, maar ook voor hem niet. Hij houd niet van alle reuen en kleine hondjes. Met Reuen gaat hij in gevecht en kleine hondjes ziet hij als prooi. Als je dit weet is er prima mee te leven hoor. Ik houd hem kort als ik langs anderen moet lopen, en bij loslopende honden vraag ik altijd of ze hun hond willen aanlijnen.
Hij had ook wel een paar reuen als vriendjes. Skippa en Koda kon hij het goed mee vinden, maar ook met 1 van hun is het een keer mis gegaan. Geen idee wie er begonnen was, maar het resultaat was dat ik naar de huisarts moest voor een hechting, omdat ik ze uit elkaar wou halen.

Voordat Demon 1 jaar oud was, kon hij altijd loslopen. Ineens was dat over. Hij liep los, zag koeien in de wei lopen en weg was hij. Hij ging de koeien uitdagen om te spelen. Hij liep joelend naast een koe, werd in een hoek gedreven door alle koeien die daar liepen en hij dacht blijkbaar van dit gaan we niet doen, en liep zo tussen de koeien door om er weg te komen. Ik was natuurlijk niet blij, want ik heb dik een half uur door de stront gelopen om hem te pakken. Sindsdien gaat hij niet meer los.

Hij is gek op kinderen. Die kunnen alles met hem doen. Ik nam hem eerder wel eens mee naar de winkel. Dan liepen er wel eens kinderen die dan hem uit het niets gingen knuffelen. Hij bleef dan staan en gaf ze dan ook nog eens een lebber. Ouders grepen vaak wel snel in als ze doorhadden dat ze een vreemde hond aan het knuffelen waren. Hij zag er natuurlijk ook wel een beetje eng uit voor de ouders vaak dan. Sommige kinderen vonden dat ook, maar de meeste hadden er geen probleem mee.

Ook over Demon kan ik een heel verhaal schrijven. Er zullen vast nog wel stukjes over beide honden online komen. Wil je in de tussentijd meer over ze lezen, dan kun je een kijkje nemen op hun Facebook pagina Akira & Demon
Hopelijk blijft Demon nog lang bij me en kunnen we nog veel knuffelen.

Liefs, Marieke